اخبار و اطلاعیه ها
هرآنچه باید در مورد بیماری تب خونریزی دهنده كریمه كنگو بدانیم
تب خونریزی دهنده کریمه کنگو مهم ترین و گسترده ترین بیماری ویروسی منتقل شونده از طریق کنه است. این بیماری دارای قابلیت انتقال انسان به انسان است . در حال حاضر هیچ گونه واکسن انسانی یا حیوانی مورد تایید علیه این بیماری در دسترس نیست.
علائم بیماری
بروز علائم بیماری بستگی به راه ورود ویروس دارد.
پس از گزش کنه : دوره نهفتگی (فاصله زمانی گزش کنه آلوده تا بروز علائم) معمولاً یک تا سه روز است و حداکثر به 9 روز می‌رسد.
به دنبال تماس با بافت ها یا خون‌آلوده : دوره نهفتگی (فاصله زمانی تماس تا بروز علائم) معمولاً پنج تا شش روز است و حداکثر زمان ثبت شده 13 روز بوده است.
بیمار دچار سردرد شدید، تب، لرز، درد عضلانی (به خصوص در پشت و پاها) و درد مفاصل، گیجی، درد و سفتی گردن، درد چشم، ترس از نور (حساسیت به نور) می شود. ممکن است حالت تهوع، استفراغ بدون ارتباط با غذا خوردن و گلو درد و احتقان ملتحمه در اوایل بیماری وجود داشته باشد که گاهی با اسهال و درد شکم و کاهش اشتها همراه می‌شود. تب معمولاً بین 3 تا 16 روز طول می‌کشد. تورم و قرمزی صورت، گردن و قفسه سینه، پرخونی خفیف حلق و ضایعات نقطه‌ای در کام نرم و سخت شایع هستند. تغییرات قلبی عروقی شامل کاهش ضربان قلب و در مواردی افزایش آن و کاهش فشارخون مشاهده می‌شود. کاهش شدید سلولهای خونی نیز در این مرحله معمولاً مشاهده می‌شود. خونریزی در مخاط‌ها و پتشی در پوست بخصوص در قسمت بالای بدن و در طول خط زیربغلی و زیر پستان در خانم‌ها دیده می‌شود و در محل‌های تزریق و تحت فشار (محل بستن تورنیکه و غیره) ممکن است ایجاد شود.
تشخیص بیماری
تشخیص بیماری با شروع علایم حاد بیماری همراه با سابقه مسافرت به مناطق روستایی یا تماس با دام یا تماس نزدیک با بیمار مبتلا یا گزش کنه مطرح می‌شود.
روش هاي انتقال ويروس تب خونريزي دهنده كريمه كنگو به انسان
ü گزش كنه يا له كردن كنه با دست برهنه
ü تماس مستقيم با خون، ترشحات و بافت هاي حيوان هاي آلوده در حين ذبح ، تميز كردن لاشه و خرد كردن گوشت تازه (با توجه به اينكه عفونت ويروسي بيماري تب كريمه كنگو در حيوان هاي اهلي هيچگونه علا يم مشخصي ندارد، خطر انتقال بيماري در انسان در طي ذبح حيوان آلوده و يا يك دوره كوتاه پس از ذبح حيوان آلوده ( به دنبال تماس با پوست يا لاشه حيوان ( بايد هميشه در نظر گرفته شود. تماس مستقيم با بيمار ، تماس با خون و بافت بيماران به خصوص در مرحله خونريزي يا انجام هرگونه اعمالی كه منجر به تماس با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ بیماران شود می‌تواند باعث انتقال بيماري شود .
گروه های پرخطر و در معرض خطر شامل :
دامداران، چوبداران و كشاورزان آقا و خانم
قصابان، كارگران كشتارگاه ها ، ذابحين و افرادي كه پوست لاشه دام را مي كنند و آن را قطعه قطعه ميكنند.
تكنسين هاي دامپزشكي و دامپزشكان
كاركنان بهداشتي و درماني (پرستاران، كارشناسان، كارشناسان آزمايشگاه)
كاركنان خدمات و ...در بيمارستان ها و درمانگاه ها و مراكز خدمات جامع سلامت و ...
زنان خانه داري كه به خرد كردن گوشت مي پردازند.
افراد گردشگر در جنگل ها و سبزه زارها كه در معرض آلودگي به نيش كنه ها قرار دارند.
رفتارهاي پر خطري مانند تماس باحيوان آلوده ( خون و احشاء .... ) و همچنين ذبح دام در حاشيه شهرها احتمال آلودگي را افزايش مي دهد.
